Szept cyprysów - Yvette Manessis Corporon

tłumaczenie: Agnieszka Jacewicz

tytuł oryginału: When the Cypress Whispers

wydawnictwo: Rebis

data wydania: 29 lipca 2014

ISBN: 9788378186182

liczba stron: 352

Jesieni nadszedł czas i choć w tym roku jest to czas typowo polskiej, bo złoto-czerwonej jesieni, to jednak momentami stosunkowo chłodnej. A ze mnie zmarzluch przeokrutny, więc ratuję się, jak mogę i rozgrzewam ciało za pomocą gorących napojów i umysł – za pomocą książek, które zabierają mnie tam, gdzie słońce nagrzewa powietrze do moich ulubionych temperatur. Gdzieś daleko, gdzie łatwo zapomnieć o otaczającej mnie rzeczywistości i gdzie ludzie zachwycają swoją odmiennością pod względem kulturowym, mentalnym czy pod względem siły temperamentu.

Yvette Manessis Corporon

Zgadniecie, gdzie tym razem wybrałam się w podróż literacką? Nie musicie, bo chętnie sama Wam opowiem. Swoje piękne i urzekające podwoje otwarła przede mną Grecja i jej wyspa – Erikusa – w książce Yvette Manessis Corporon pt. Szept cyprysów. Za sprawą głównej bohaterki o imieniu Daphne początkowo zderzają się tu dwa światy, tj. nowoczesny, zatłoczony i głośny Nowy Jork oraz malownicza, klimatyczna i urzekająca swoim pięknem Grecja. Daphne po wielu latach nieobecności w swojej ojczyźnie powraca na jej łono, by odwiedzić tak dawno niewidzianych krewnych oraz przedstawić im swoją córkę. Kobieta po traumatycznych przeżyciach (jej mąż zginął w tragicznych okolicznościach) stara się na nowo ułożyć swoje życie. Po okresie niepowodzeń dostaje od losu szansę – otwiera własną grecką restaurację i zaręcza się z bogatym mężczyzną. Tymczasem powrót na rodzinne tereny przynosi nowe doświadczenia, nowe uczucia i mnóstwo rozterek, z którymi przyjdzie się zmierzyć Daphne.

Opisy codzienności życia kobiety na wyspie przeplatają się z magicznymi opowieściami babci Evangelii, która nie używając specjalnie kwiecistego czy wymyślnego języka, oczarowuje czytelnika pięknem Grecji. To zdecydowanie największy atut Szeptu cyprysów i choćby tylko z tego względu warto spędzić chwilę z tą książką – klimat tego miejsca jest niemal namacalny, ciepło wdziera się do domu z kart powieści, słońce rozgrzewa, a szum tytułowych cyprysów rozpieszcza uszy. Evangelia bardzo interesująco opowiada też o historii wyspy, związanych z nią legendach, mentalności mieszkańców, ich tradycjach, przyzwyczajeniach czy specyficznych zachowaniach.

I szkoda, że w gruncie rzeczy zalety książki na tym się kończą. O postaciach, które niczym nie urzekają (nie licząc gawędziarstwa Evangelii), nic dobrego powiedzieć się nie da. Sama opowieść jest infantylna i sprawia wrażenie bajki dla wiecznie rozmarzonych i bujających w obłokach fanek powieści obyczajowych – oto bowiem biedny i poszkodowany kopciuszek wygrywa życiowy los na loterii i poznaje księcia, który się w niej natychmiast zakochuje i zapewnia o szczęśliwym oraz dostatnim życiu u jego boku. Jakoś to wszystko niezwykle proste, banalne i zwyczajnie nierealne.

Kto lubi powieści proste, niewymagające, lekkie i będące właśnie swoistymi bajkami dla dorosłych, ten Szeptami cyprysów będzie zachwycony, zwłaszcza że klimat miejsca, w którym osadzona jest powieść, robi dobre wrażenie. Dla mnie to jednak zbyt mało. Oczekuję od powieści zdecydowanie więcej niż ładnie ujętego miejsca akcji. Dla mnie powieść musi mieć moc, dostarczać mocnych wrażeń, a według mnie autorka tej książki kompletnie się o to nie postarała.

Ocena: 2.5/6

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Rebis.