"Joyland" Stephen King

tłumaczenie: Tomasz Wilusz

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

data wydania: 6 czerwca 2013

ISBN: 9788378395355

liczba stron: 336

Gdy po raz pierwszy moim oczom ukazała się zapowiedź najnowszej powieści Stephena Kinga, liczyłam na wiele. Nie zamierzam tu udawać potulnej fanki pisarza, która jak młody pelikan łyknie wszystko to, co ten rzuci, i nie zamarudzi ni razu. Oczekiwania moje były pokaźnych rozmiarów wobec tego dzieła ze względu na umiejscowienie akcji. Co w pierwszej chwili może przyjść na myśl wytrawnemu fanowi Kinga, gdy usłyszy hasło „wesołe miasteczko”? Pewnie klaun… a jeśli klaun, to i absolutny klasyk pt. „To”… a jeśli „To”, to na pewno przerażająco wciągająca fabuła oraz potężna doza strachu. Liczyłam w duchu, że podobne wrażenia spotkają mnie również przy lekturze  powieści „Joyland”.

Cóż to ten cały Joyland? To właśnie wcześniej wspomniane wesołe miasteczko czy też park rozrywki, jak kto woli. To tam znalazł pracę główny bohater powieści, Devin Jones. Młody (dopiero wkraczający w dorosłość) chłopak, dwudziestojednoletni student, który postanowił sobie dorobić w czasie wakacji (a raczej zarobić na koszty związane z nauką). Joyland miał zapewnić Devinowi nie tylko zarobek, ale też ukojenie dla zranionego serca, gdyż Wendy, jego pierwsza wielka miłość, nie potraktowała go zbyt dobrze i praca w tym specyficznym miejscu miała pomóc w zatarciu śladów po szkodliwej działalności dziewczyny w życiu Jonesa. O pierwszej miłości na ogół się nie zapomina, Dev też nie zapomniał, jednak wydarzenia, które rozegrały się w tym miejscu „produkującym rozrywkę” (jak mawiał jeden z tamtejszych pracowników), bez wątpienia kazały skupić mu uwagę na czymś zgoła innym… Z jednej strony napiera na niego zasłyszana historia sprzed lat o brutalnym morderstwie na terenie Joylandu i chęć rozwikłania zagadki, kto jest mordercą, z drugiej zaś – więź z pewnym małym chłopcem i jego samotną matką. 

Jak łatwo się domyślić, King przedstawił nam bardzo uczuciowego bohatera. Emocje tego młodego mężczyzny wylewają się z kart powieści wprost – że użyję takiego obrazowego określenia – do naszych oczu i umysłów. Nie znaczy to jednak, że mamy tu do czynienia ze zniewieściałym mazgajem – co to, to nie. Dev wszak jest odważnym bohaterem, co udowodnił nie raz. Jednocześnie to zwyczajny chłopak, który dopiero wchodzi w dorosłość, dojrzewa na naszych oczach. A jeśli tak wiele można powiedzieć o bohaterze danego utworu, to może oznaczać to tylko jedno – doskonałą jego kreację (jak i większości innych postaci w tej powieści). Kingowi chyba nigdy nie można było zarzucić tworzenia nudnych, banalnych czy mdłych postaci – zawsze są wyraziste i dają się lubić (nawet jeśli w toku fabuły wyrżną tuzin przypadkowych ludzi).

Sama historia jest niczego sobie – całkiem dobry pomysł okraszony tym, co dla Kinga charakterystyczne, czyli słowolejstwem, gawędziarstwem. Ja to akurat kocham, inni nienawidzą – nie ma sensu na ten temat się dłużej rozwodzić, bo zdania są w tym przypadku podzielone chyba po równo.

Mamy plus, mamy neutral, teraz przyszła pora na minus. Zaskoczeni, że jakiś w moim mniemaniu jest? Ano jest. Oprócz wątku obyczajowego ze szczyptą morderstwa mamy też i ciut fantastyki. I tutaj się King nie przyłożył – trzeba to powiedzieć otwarcie. Wygląda to trochę tak, jakby napisał całość, a ktoś z jego otoczenia to przeczytał i powiedział: „Staaary, ale gdzie strachy? Weź tu dopisz coś, co ludzi z łóżek wyrwie, bo inaczej pomyślą, że to nie ty książkę napisałeś”. I King się wziął i posłuchał… na swoje nieszczęście, bo nikogo to z łóżek nie wyrwie. Baa, nawet stare bambosze dalej będą się mocno na nogach trzymać! Wątek ten poprowadzony jest bardzo kiepsko, mam wrażenie, że na tzw. „odczep się”. Panie King, trzeba było albo się postarać, albo całkiem sobie odpuścić ten element…

I to by było na tyle, jeśli chodzi o moje wrażenia po przeczytaniu najnowszego dzieła Kinga. Nie są podobne do tych, które miałam po przeczytaniu powieści „To” – teraz nawet mi z lekka wstyd, że przed lekturą ośmieliłam się powiązać te dwa utwory. Co i tak nie zmienia mojej sympatii do twórczości jednego z moich ulubionych pisarzy. Czekam teraz z utęsknieniem na nową dawkę wrażeń, których niewątpliwie dostarczy „Doctor Sleep”.

Ocena: 4/6

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: "Świat Stephena Kinga".

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: