"Na wysokim niebie" Danuta Awolusi

Serdecznie zapraszam na Dyskusyje. Dziś rozmawiamy o: 

"Biblioteki, biblioteczki, układamy nasze kochane książeczki - czyli Ordnung muss sein!"

**************************************

wydawnictwo: SOL

data wydania: 16 października 2013 recenzja przedpremierowa

ISBN: 9788362405305

liczba stron: 272

Usłyszałam kiedyś, że dobrej książki nie poznaje się po wartkiej akcji, która nie daje chwili wytchnienia od pierwszych stron. Nie poznaje się jej także po zakończeniu. Kluczem do sukcesu książki jest ponoć jej pierwsze zdanie. Nie mogę się z tym do końca zgodzić, bowiem przeczytałam już naprawdę dużo dobrych powieści, których pierwsze zdania były mało atrakcyjne albo w najlepszym razie… nijakie. Jednak nie da się zaprzeczyć, że odrobina (lub więcej) prawdy w tym stwierdzeniu jest. W ostatnich dniach czas wolny spędzałam przy lekturze powieści, której pierwsze zdanie porządnie mną wstrząsnęło. A brzmi ono:

Niemalże przez całą podstawówkę cuchnęłam.[1]

Gdy rozpoczynałam zapoznawanie się z debiutem Danuty Awolusi, „Na wysokim niebie”, nie zastanawiałam się, czy przytoczone przeze mnie pierwsze zdanie zwiastuje mi spotkanie z bardzo dobrą książką – na przemyślenia przyszedł czas później. Jednak po takim początku wiedziałam, że czeka mnie lektura emocjonalnie wymagająca. I nie pomyliłam się przy tym ani odrobinę…

Główną bohaterką książki – i jej narratorką jednocześnie – jest Ania. Gdy poznajemy jej świat, dziewczyna uczęszcza do szkoły podstawowej, więc jest jeszcze młodziutka, ale przy tym szalenie doświadczona przez swój codzienny los. Szkoła jest miejscem ciągłych udręk – dzieci często jej dokuczają z powodu mało atrakcyjnego wyglądu (jest tęga) i dającego się wyczuć problemu z higieną osobistą. Dom również nie jest dla niej miejscem ukojenia zszarganych nerwów, bowiem nikt z członków rodziny specjalnie się nią nie interesuje. Bracia mają tzw. „swój świat”, który totalnie różni się od tego, w którym żyje Ania. Ojciec dziewczynki interesuje się nią głównie wtedy, gdy ta coś przeskrobie i trzeba spuścić jej lanie. A matka? Trudno o niej cokolwiek powiedzieć, bo w życiu Ani jest praktycznie nieobecna…

Poczucie osamotnienia, zaczepki ze strony kolegów, nienajlepsze wyniki w nauce, bieda, brak higieny – wszystko to razem wzięte stanowi dla Ani ogromne wyzwanie, ale dziewczynka mimo to stara się radzić sobie w życiu. Pewnego dnia poznaje wspaniałych przyjaciół – nie jednego, nie dwóch, nawet nie kilkunastu. Są ich miliony na całym świecie! Bo mowa o książkach… Przenosi się w świat wykreowany przez literaturę. Książki stają się dla niej sposobem na przetrwanie trudnych dni, odskocznią od problemów i lekiem na całe zło. Książki to jej życie, do którego prawie nikt nie ma wstępu – oprócz pani z biblioteki i bohaterów powieści. Jednak wydarza się coś jeszcze – pewnego dnia pojawia się Tobiasz. Od tej pory nic już nie będzie takie samo…

Danuta Awolusi
źródło: zdjęcie przesłane przez Pisarkę

Emocji w życiu Ani będzie teraz co niemiara! Życie zafunduje jej jeszcze całe mnóstwo przygód, wyzwań, obowiązków i nadziei. Mimo młodego wieku Ania jeszcze nie raz wykaże się odpowiedzialnością, dojrzałością i odwagą. Tym właśnie bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i ujęła. Piękna duchem małoletnia bohaterka!

Sama powieść jest podszyta smutkiem, zmusza do refleksji nad wieloma poruszanymi problemami, jak np. rola nauczyciela w życiu uczniów, postawa psychologów szkolnych, przedstawicieli różnych zawodów, którzy w ogóle nie powinni zajmować się tym, czym na co dzień się parają. Autorka pisze też o jednym z najgorszych, jakie tylko mogą być, zachowań rodziców wobec własnych dzieci, czyli o ignorowaniu pociech, nieinteresowaniu się ich troskami albo wprost przeciwnie – trzymaniu pod kloszem. Wierzcie mi, że naprawdę jest nad czym się zastanowić po skończonej lekturze i warto odnieść to do własnego życia i naszych zachowań.

Zatem jak mam ocenić debiut Autorki? Nie inaczej jak tylko bardzo dobrze. Bo nie jest to opowieść o niczym, bez głębszego dna, ale poruszająca historia. Choć w trakcie czytania niesie ze sobą dużo negatywnych emocji, to na koniec pozostawia jedynie te pozytywne…

Budzi w nas głęboko skrytą i mocno uśpioną nadzieję, i wiarę, że choćby nie wiem, jak źle działo się w życiu, to gdzieś tam, hen!, „na wysokim niebie” czeka na nas lepsze jutro, jeśli tylko postaramy się o nie zawalczyć i jeśli nasze serce jest czyste…

Ocena: 5/6

---

[1] D. Awolusi, Na wysokim niebie, Wydawnictwo SOL, Warszawa 2013, s. 9.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję jej Autorce oraz wydawnictwu SOL.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: