"Mężczyzna w oknie" Kjell Ola Dahl

Piątek 13-ego. Dla wielu to synonim nieszczęścia i złej wróżby. Zwolennicy teorii o pechowości tego dnia zakładają, że jeśli ma się im przytrafić coś złego, nieprzyjemnego lub smutnego (ewentualnie wszystkie te zdarzenia razem), to nastąpi to właśnie tego feralnego dnia.

Inni zaś bojkotując ten przesąd, naśmiewają się z tych, którzy w niego wierzą.

Dla pewnej kobiety zamieszkującej tereny Norwegii, dzień ten miał prawdopodobnie nie wyróżniać się niczym szczególnym. Była zwykłą gospodynią domową, która, chcąc podreperować domowy budżet, roznosiła gazety. Jak co dzień zmuszona była opuścić na jakiś czas swój ciepły dom, by sprostać wyzwaniom, jakie stawiało przed nią życie. By dotrzeć do sobie tylko znanych celów, zostawiała za sobą spowite weekendowym snem budynki różnych instytucji i zmrożone ostrym, zimowym powietrzem witryny sklepowe. Jedna z nich już z daleka przykuwała uwagę. Jednak nie z powodu pięknego stroju wiszącego na manekinie, czy też butów w okazyjnej cenie. Czegoś takiego na wystawie sklepowej Helga nigdy dotąd nie widziała i najprawdopodobniej już nigdy czegoś takiego nie zobaczy. Jednak widok mrożący krew w żyłach, jaki miała przed sobą, z pewnością będzie jej towarzyszył do ostatnich chwil życia

Za szybą dostrzegła wpatrzone w nią szkliste oczy, które zdawały się wołać „przyjrzyj mi się uważnie”. Choć widok był przerażający i wybitnie odstręczający, nie mogła przestać patrzeć…Wcale nie dlatego, że mężczyzna ten został wystawiony na widok przechodniów niczym towar do kupienia. Nie wpłynęła na to też jego nagość czy tajemniczy napis pozostawiony na jego ciele. Największą uwagę Helgi zwróciło martwe spojrzenie ofiary i śmierć wyzierająca z każdego zakamarka jej ciała…

Jak się następnie okazało, mężczyzną tym był znany antykwariusz, Reidar Folke Jespersen, który niemal z niczego dorobił się pokaźnej sumy pieniędzy na koncie. Choć z pozoru mogłoby się wydawać, że mężczyzna ten nie miał wrogów, ani też ludzi życzących mu śmierci, to jednak w rzeczywistości nie brakowało osób, które swój motyw miały. Sprzeciw Reidara w kwestii sprzedaży rodzinnego interesu, daje motyw finansowy dla jego braci. Żona, której regularne zdrady wyszły na jaw, również mogła zapragnąć, by podstarzały już mąż zniknął na dobre z jej życia.

Jednak, czy ta mroczna sprawa jest tak prosta i pozbawiona głębszego dna?

Otóż nie. Podłoże tej zbrodni leży bardzo głęboko i sięga dość odległych już czasów, gdy swój prym wiedli naziści.

Jak łatwo się domyśleć, przedmiotem mojej kolejnej lektury stał się kryminał pod tytułem „Mężczyzna w oknie”, którego autorem jest Kjell Ola Dahl – jeden z najbardziej cenionych pisarzy norweskich, uznawany za mistrza rodzimego kryminału. Czy się z tą teorią zgadzam? Zaledwie jedna pozycja sygnowana jego nazwiskiem, jaką przyszło mi poznać to stanowczo za mało, bym mogła go takim mianem uhonorować, ale bez wahania mogę stwierdzić, że człowiek ten posiada niebywały talent.

„Mężczyzna w oknie” to rozbudowany kryminał ze świetnie zarysowanymi postaciami i niezwykłą szczegółowością zawartą w opisywanej akcji. Cechą charakterystyczną tego tytułu jest bez wątpienia niezwykły klimat przypominający stare, dobre kryminały, gdzie dynamiczne tempo akcji i jej zwroty zastąpione są typową jej sennością i skrupulatnością. Niektórym mogłoby się zadawać, że przy pięciuset stronach fabuły prowadzonej w takim stylu, w którymś momencie stanie się ona nużąca, a ostatecznie i nudna. Zatem cieszę się, że będę mogła wszystkie te osoby wyprowadzić z błędu, bo podczas lektury niczego takiego nie doświadczyłam. Wręcz przeciwnie, coraz bardziej wsiąkałam w ten tryb i coraz mocniej zżywałam się z bohaterami, mimo że ci odbiegali swymi osobowościami od ideału dobra i sympatii.

Dlaczego zatem nie pokusiłam się o najwyższą notę? Tylko z powodu własnych upodobań, które zmierzają bardziej ku silnym doznaniom i niedającemu wytchnienia tempu akcji. Uważam jednak, że wielbiciele kryminałów w starym, dobrym stylu powinni sięgnąć po tą książkę i czym prędzej wsiąknąć w ten zimny, norweski klimat.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Czarne.

Ocena: 5/6