"Poradnik pozytywnego myślenia" Matthew Quick

"The Silver Linings Playbook" Matthew Quick

tłumaczenie: Maria Borzobohata-Sawicka, Joanna Dziubińska

tytuł oryginału: The Silver Linings Playbook

wydawnictwo: Wydawnictwo Otwarte

data wydania: marzec 2013

ISBN: 9788375152647

liczba stron: 380

    Troszkę dłużej niż miesiąc temu opowiadałam Wam o filmie, którym ukoronowałam walentynkowy dzień. Obraz ten miał osiem nominacji do Oscara, w tym za role pierwszoplanowe dla odtwórców dwóch głównych ról, czyli Bradley’a Coopera i Jennifer Lawrence – mowa oczywiście o „Poradniku pozytywnego myślenia” w reżyserii Davida O. Russella. Ostatecznie to Jennifer odebrała statuetkę (w dość spektakularny sposób) za swoją rolę i moim zdaniem jest to bardzo zasłużona nagroda dla tej utalentowanej i wciąż rozwijającej się aktorki.

    Nic więc dziwnego, że po sukcesie, jaki osiągnął ten film, przyszła pora na wyjście z cienia literackiego pierwowzoru, który był inspiracją dla kinowego hitu. Powieść stworzył pisarz amerykańskiego pochodzenia Matthew Quick i opatrzył ją wspomnianym już tytułem „Poradnik pozytywnego myślenia”.

Fabuła w swej istocie niczym się nie różni od ekranizacji. Przypomnijmy zatem, że  głównym bohaterem jest Pat, który po wyjściu z zamkniętego ośrodka (nazywa go „niedobrym miejscem”) stara się na nowo ułożyć swoje życie, a motorem napędzającym go do pozytywnych zmian jest perspektywa powrotu jego żony Nikki. Stara się dla niej jak może – traci zbędne kilogramy, biegając codziennie w worku na śmieci, myśli o ekologii i przede wszystkim… wierzy w to, że uda mu się osiągnąć swój upragniony cel. Jednak życie to pasmo niespodzianek i tak na drodze Pata pojawia się ekscentryczna i bezpośrednia Tiffany. A co może wydarzyć się, gdy spotka się dwoje tak nietypowych i odstających od reszty społeczeństwa ludzi? Wierzcie mi -- bardzo wiele.

    Jak się przekonałam, film w ogólnym zarysie dobrze odzwierciedla powieść, jednak jest uboższy o kilka scen (np. mama Pata wcale nie jest takim grzecznym aniołem, a listów od Nikki bohater dostał znacznie więcej niż ten jeden, o którym była mowa w filmie). Kreacja bohaterów i tu i tu jest bardzo dobra, choć naturalną koleją rzeczy emocje, których doświadcza Pat, są nakreślone w książce znacznie mocniej, wyraziściej. Ekranowa Tiffany  bardzo przypadła mi do gustu -- jako postać konkretna, wiedząca, czego chce, dość ostra, ale jednocześnie ujmująca swoją wrażliwością; w książce cechy te są spotęgowane.

    Generalnie byłabym skłonna stwierdzić, że książka znaczących wad nie ma i wypada w ogólnym rozrachunku równie dobrze co film, ale… No właśnie, maleńkie „ale” musi się pojawić. Zauważyłam taką dziwną (według mnie) tendencję niektórych amerykańskich autorów prozy do zbytniego rozpisywania się na temat futbolu, jeśli akurat w ich książkach znajduje się taki wątek. Zupełnie jakby zakładali, że większość ludzi na świecie w jakimś stopniu fascynuje się tą dyscypliną sportu, a przecież tak nie jest. Matthew Quick również serwuje czytelnikom porządną jego dawkę, co mnie -- szczerze mówiąc -- trochę męczyło.

    To jednak niewielki mankament (ale dla wielu z Was może to być przecież atut) w porównaniu z całością. „Poradnik pozytywnego myślenia” czyta się szybko i dobrze. Dodatkowo zauważyłam, że opowieść ta wzbudziła we mnie przeświadczenie o tym, że jeśli uwierzymy w osiągnięcie upragnionego celu, to naprawdę możemy tego dokonać przy pomocy uporu i zaangażowania.

    Jeśli ktoś z Was jeszcze tego filmu nie widział, niech zacznie – obowiązkowo – od książki, a jeśli już go widzieliście i myślicie, że nie ma sensu czytać powieści, to odrzućcie to błędne przeświadczenie, bo jest ona świetnym uzupełnieniem kinowej wersji.

Ocena: 4/6

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Otwarte.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: "Pochłaniam strony, bo kocham tomy!!!!" (380 stron).