piątek, 9 września 2011

"Biała Maria" Hanna Krall


źródło okładki: wydawnictwo Świat Książki

Są takie książki, które mimo szczerych chęci bardzo trudno jest zrecenzować. Mało tego – często dotyczą tematyki, która nas bardzo nęci i które pochłaniamy w mgnieniu oka. A jednak po przeczytaniu ostatniej ze stron i próbie przelania myśli na papier (w tym przypadku ten wirtualny) okazuje się, że to zadanie jest niemal równe z niemożliwym. Czy na pewno? Nie, chęć przekazania swoich odczuć po tak niezwykłej lekturze jest zdecydowanie silniejsza, zatem spróbuję podjąć wyzwanie…

Już od jakiegoś czasu nosiłam się z zamiarem przeczytania „Białej Marii” autorstwa Hanny Krall jednak ciągle odkładałam ją na później. Aż w końcu miły splot wydarzeń sprawił, że egzemplarz sam wpadł mi w ręce. To, co ukazało się moim oczom nie było książką o „standardowej” fabule, jakich wiele…Pierwsze, co uderzyło mnie podczas lektury to chaos – możliwe, że tylko ja tak odebrałam słowa autorki, ale tak właśnie było. Uderzyła mnie burza myśli i słów, które pozornie chwilami się ze sobą nie łączą w ciąg tych samych zdarzeń, ale to nadal tylko pozory…Okazuje się, bowiem, że pod tym płaszczykiem słów wszelakich, kryje się historia życia Hanny Krall (w domyśle, bo jednoznaczne stwierdzenie tego, nie pada w książce ani raz). Dzieli się ona na trzy części tj. „Ósme przykazanie”, „Podwójne życie porucznika W.” i „Dom opieki”. W pierwszej z nich poznajemy historię życia małej, żydowskiej dziewczynki, dla której szukano ocalenia pod postacią sakramentu chrztu. Następnie mowa o kimś, kto miał zostać rodzicem chrzestnym dziewczynki, ale…nim nie został. Za to później sumiennie pełnił swoją rolę w Urzędzie Bezpieczeństwa. A trzecia część? Jest opowieścią tytułowej Marii, o tym jak uratowała małą Żydówkę wraz z jej matką.

Choć książka liczy ledwie ponad 140 stron to jednak ten krótki zapis treści, jaki zamieściłam powyżej zdaje się być tylko jego telegraficznym skrótem, samą esencją zdarzeń. Może nie widać w niej uczuć i emocji na pierwszy rzut oka, ale jednak tych tu nie brakuje, trzeba je tylko wychwycić między splątanymi słowami, miedzy mnogością myśli wzburzonych.
Dla niektórych może to być zadanie trudne by wbić się w rytm, jaki nadała autorka swojemu małemu wielkiemu dziełku – nie dla każdego będzie one łatwe w odbiorze (jeśli w ogóle dla kogoś takie może być). Dodatkowo, nie w każdej chwili swojej literackiej drogi można podjąć się poznania „Białej Marii” – zasługuje ona (i tak naprawdę wymaga) chwili spowitej melancholią, zadumą i skupieniem. Wtedy to będzie szansa na to, że odbierzemy ten tytuł najlepiej.

A czy warto? Bez wątpienia tak. Po to by przybliżyć sobie życie tej utalentowanej pisarki, ale także po to by spotkać się (być może niektórzy po raz pierwszy tak jak ja) z nietypowym i szalenie oryginalnym stylem przekazu, którego nie sposób przybliżyć za pomocą recenzji, bowiem tak pisać potrafi chyba tylko pani Hanna Krall.

Ocena 5/6

39 komentarzy:

  1. O tak, wiem coś o problemach w związku ze zrecenzowaniem książek, które pochłania się dosłownie w parę chwil i którymi jesteśmy oczarowani...
    Z książek Hanny Krall miałam możliwość przeczytać tylko "Zdążyć przed Panem Bogiem" - wiadomo, lektura obowiązkowa w liceum... I wiesz co? Muszę ze smutkiem to wyznać, ale pomimo zachęcającej recenzji nie sięgnę po "Białą Marię" :(

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Cinnamon - "Zdąrzyć przed Panem Bogiem" jest zupełnie inaczej napisana, może trudna, ale inaczej napisana. "Białą Maria jest bardzo oryginalna, ale dużo mniej przytłaczająca.

    OdpowiedzUsuń
  3. Nie słyszałam nigdy o ,,Białej Marii'', ale z tego co widzę zapowiada się ciekawa historia. Może nie będę jej aż tak usilnie szukać, jednak jak kiedyś przypadkiem na nią natrafię , to z ciekawości przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Cyrysiu - tak, szansę daj jej koniecznie, ale wybierz na ni.a odpowiedni moment.

    OdpowiedzUsuń
  5. Hanna Kraal to pisarski ewenement - szkoda, że wciąż tak mało się jej czyta.
    Sięgnę na pewno;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Scathach - zgodzę się z Tobą w pełni. :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Autorstwa Hanny Krall miałam okazję czytać tylko "Zdążyć przed Panem Bogiem" i pamiętam, że byłam zachwycona jej style i głębią refleksji. Od dawna przymierzam się do innej jej książki "Król kier znów na wylocie", ale jakoś się z nią mijam.
    Ciekawa jestem i tej książki, zaintrygowała mnie Twoja recenzja. Tematyka Holocaustu jest mi bliska, dlatego na pewno prędzej czy później przeczytam "Białą Marię".

    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  8. Isadoro - ja miałam podobne doświadczenie czytelnicze jeśli chodzi o panią Hannę. Dzięki Magdzie przeczytałam "Biała Marię" i nie żałuję, choć do łatwych w odbiorze ta książka zdecydowanie nie należy.

    OdpowiedzUsuń
  9. A ja bardzo lubię styl Hanny Krall, przemiawia do mnie to co tworzy. "Białą Marię" mam już długi czas na półce i z pewnością sięgnę :) Polecam również książkę "Król kier znów na wylocie"
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Hannę Krall znam, podobnie zresztą jak większość z nas, z lektury szkolnej "Zdążyć przed Panem Bogiem". Pamiętam, że książka mną wstrząsnęła, bo tematyka do łatwych nie należała. "Biała Maria", jak sama piszesz również do łatwych nie należy, ale osoba Pani Krall stanowi jednoznaczny dowód na to, że po książkę warto sięgnąć. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Isabelle - dzięki, skorzystam z polecenia. :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Madlen - zgadzam się w całej rozciągłości. :)

    OdpowiedzUsuń
  13. A! Zapomniałam przy pierwszym komentarzu: serdecznie Ci gratuluję wygranej recenzji na LC! :))

    OdpowiedzUsuń
  14. Ostatnio pojawiają się u Ciebie pisarki, które i dla mnie wiele znaczą - Nothomb, teraz Krall, którą bardzo cenię :) Jej styl pisania, lakoniczny, wręcz ascetyczny i właśnie ten pozorny chaos wypowiedzi - taka mieszanka sprawiająca, że jej proza niesamowicie porusza i wstrząsa. Pozorna beznamiętność - a ile w tym siły wyrazu!

    PS Ktoś tu znowu wygrał konkurs na LC :DD Dziewczyno, wymiatasz :) Gratuluję Ci naprawdę serdecznie - wiedziałam, że recenzja Koraliny zasłuży na najwyższe laury :) Aby tak dalej! Pozdrawiam ciepluteńko!

    OdpowiedzUsuń
  15. Nemeni - dokładnie tak! Krall to wyjątkowa pisarka.

    Dzięki za stos miłych słów. :D Z wygranej cieszę się ogromnie bo książki super! :) Pozdrawiam i ściskam. :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Jedyną książką, jaką znam autorstwa Hanny Krall jest "Zdążyć przed Panem Bogiem". Ale nie sposób nie znać, skoro książka jest lekturą obowiązkową w szkole. Myślę, że dobrze by było przeczytać coś jeszcze :-)

    OdpowiedzUsuń
  17. Agnieszko - koniecznie. :) Choćby dla własnej satysfakcji. :)

    OdpowiedzUsuń
  18. O autorce słyszałam, nawet ostatnio mi ją polonistka polecała ;P Także rozejrzę się za "Białą damą" ;) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  19. Jestem jedną z niewielu, które choć słyszały nie czytały jeszcze nic tej autorki... Jednak kiedyś trzeba zacząć. Nie wiem, czy "Biała Maria" jest dobra na pierwszy rzut, ale spróbuję. Szczególnie, że lubię czytać książki o tej tematyce.

    OdpowiedzUsuń
  20. Mery - szczerze powiem, że nie wydaje mi się by to był dobry wybór na początek, bo ta książka jest bardzo specyficzna, ale...Może się mylę. :) Spróbować zawsze możesz. :)

    OdpowiedzUsuń
  21. Czyli co, lepiej zacząć od np. wspomnianego w komentarzach "Zdążyć przed Panem Bogiem"?

    OdpowiedzUsuń
  22. Mery - "Zdążyć przed Panem Bogiem" ma tematykę również niełatwą, ale wydaje mi się, że stylem będzie bardziej przystępna od "Białej Marii"- jak na początek oczywiście.

    OdpowiedzUsuń
  23. Na razie potrzebuję,czegoś lekkiego ale za jakiś czas czemu nie :)

    OdpowiedzUsuń
  24. Agnieszko - jasne, nic na siłę. :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Ewa, czytasz mądra i wspaniałą literaturę. Wiem, że miałaś na tę książkę wielką ochotę. Oby Pani Krall, wbrew temu, co mówi, pisała póki jej sił starczy! Tacy twórcy są nam bardzo potrzebni.

    OdpowiedzUsuń
  26. Danusiu - staram się jak mogę. :) A do życzeń dla pani Krall przyłączam się jak najbardziej! :)

    OdpowiedzUsuń
  27. Wiedziałam, że Tobie ta książka bardziej przypadnie do gustu, niż mnie i się nie pomyliłam. Bardzo się z tego cieszę :)

    OdpowiedzUsuń
  28. Ewa znowu w klasyce literatury :D Będzie kolejna wygrana na LC?! Trzymam kciuki.
    Hanny Krall czytałam tylko "u Pana Boga za piecem" czyli "Zdążyć przed Panem Bogiem" :D W bibliotece pomyliły mi się lektury i pani spojrzała na mnie groźnym wzrokiem.
    W każdym razie - rewelacyjna recenzja.

    OdpowiedzUsuń
  29. Magdo - trafiłaś w dziesiątkę po prostu, dziękuję raz jeszcze. :)

    OdpowiedzUsuń
  30. Marto -zabawna pomyłka. ;) A do konkursu LC chwilowo nie startuję, wystarczy mi tej dobroci. ;) Dzięki za miłe słowa. :)

    OdpowiedzUsuń
  31. Hanna Krall kojarzy mi się jednoznacznie z tematyką powstania w getcie, a że w liceum nas tą tematyka prawie że katowano, to jakoś tak niezbyt chętnie patrzę na kolejne dzieła tejże autorki.
    W każdym razie bardzo ciekawa okładka. :P
    Może kiedyś :)

    OdpowiedzUsuń
  32. Czekałam na tą recenzję, wiesz? Byłam niezwykle ciekawa Twojej przygody z twórczością pani Krall, jako że sama mam zamiar niedługo sięgnąć po coś jej pióra. Książka wydaje mi się idealna, nie będę się jednak zanadto rozpisywać i porozmawiamy już po skończonej lekturze :)
    Chciałabym powiedzieć tylko, że doskonale wiem, jak to jest chcieć ze wszystkich sił napisać coś o książce, która zachwyciła, pozostała w pamięci sercu, której słowa rozbrzmiewają w głowie. Tak trudno wtedy przekazać emocje! Dlatego ja zazwyczaj męczę się z takim tekstem długo. Chociaż nie wiem czy słowo- męczę, jest odpowiednie. Raczej dopracowuję, czytam po kilkanaście razy, spędzam kilka tygodniu na układaniu przemyśleń, zdań, łącząc słowa. Niestety, z ogólnego efektu nie jestem zadowolona nigdy :)
    Tak też było w przypadku Opowieści dla przyjaciela Poświatowskiej, od lektury minęło wiele dni spędzonych na ciągłym układaniu myśli w zdania. A z powstałego tworu zadowolona nie jestem w ogóle. No nic, cieszę się jednak, że zainteresowałam Cię w jakimś stopniu prozą Haśki, i powtórzę jeszcze raz; jest niezwykła! Jestem pewna, że i Ciebie uwiedzie :) No i dziękuję bardzo, bardzo, bardzo za miłe słowa!
    Serdeczności :)

    Ach, no i z całego serca gratuluję wygranej!

    OdpowiedzUsuń
  33. Panie R. - no cóż, ja taką tematykę akurat bardzo cenię, ale rozumiem, że nie każdy może mieć na nią chęci i siły przede wszystkim. :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Alu - no właśnie, ja miałam podobnie w przypadku "Białej Marii". Przeczytałam ją niemal do razu jak tylko dostałam ją od Magdy (czyli już jakiś czas temu), a recenzja jak widzisz, pojawiła się dopiero teraz. Cały czas zbierałam po niej myśli...:) A za prozę Poświatowskiej niebawem też sięgnę. :) Dzięki za gratulacje. :)

    OdpowiedzUsuń
  35. Są powieści, które przywodzą mi na myśl ile uczucia skrywa ludzka egzystencja. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  36. Patryku - Hanna Krall pięknie o tym pisze. :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  37. Z pewnością sięgnę po tę książkę;) Wspaniała recenzja.

    OdpowiedzUsuń

SPAM, reklamy, wulgaryzmy oraz komentarze niezwiązane z tematyką wpisu bezwzględnie usuwam.