„Coś na Progu”: „Medyk sądowy na miejscu przestępstwa – fakty i mity”. Dzień III (WYGRYWAJKA!)

Jestem ciekawa ilu jest wśród Was fanów seriali kryminalnych? Jak wiadomo, ich sednem jest zawsze morderstwo – nierzadko w brutalnych i makabrycznych okolicznościach. Na miejscu zdarzenia pojawia się jeden lub dwoje śledczych (zazwyczaj kobieta i mężczyzna) odzianych w długie czarne płaszcze lub strój pt. „jak stałem, tak wyszedłem”. Z miejsca rozpoczynają dochodzenie i metodą niewiarygodnie szybkich kroków zmierzają ku jego rozwiązaniu. Mordercą okazuje się być najczęściej ktoś z rodziny, partner lub osoba pozostająca z ofiarą w stosunkach służbowych. A śledczy? Dumnie odnotowują kolejny sukces na swoim koncie, choć oficjalnie stwarzają wrażenie, jakby fakt rozwikłania zagadki nie robił na nich najmniejszego wrażenia. To oczywiście duże uproszczenie wielu scenariuszy takowych seriali, ale prawdą jest, że wszystkie są do siebie dość podobne.

Zastanawialiście się kiedyś, ile prawdy jest w serialach? Ile z tego typu scenariuszy znajduje odzwierciedlenie w prawdziwym dochodzeniu? Okazuje się, że to, co widzimy na ekranach telewizorów jest zaledwie maleńkim wycinkiem z rzeczywistości. Żadna z faz śledztwa nie jest tak prosta i szybka, jak w przypadku serialowej fabuły – w prawdziwym życiu to długa i żmudna praca. Doskonale tę prawdę obnaża „wywiad kryminalny” zawarty w „Coś na Progu”. Wypowiadają się w nim trzej specjaliści z zakresu medycyny sądowej, którzy odkrywają przed nami prawdziwe karty tej dziedziny wiedzy i obalają mity fałszujące rzeczywisty obraz typowego dochodzenia prowadzonego w przypadku zbrodni. Przykładem niech będą słowa dr. n. med. Łukasza Szleszkowskiego:

W realiach serialowych miejsce zbrodni to dość często luksusowa willa z basenem podświetlanym niebieskim światłem, w którym pływają zwłoki (…). Rzeczywistość jest o wiele bardziej prozaiczna. Jestem w melinie, gdzie w jednym miejscu leżą zwłoki, obok nich sterta bananów, zaś pomiędzy jednym a drugim znajdują się odchody mieszkańców. Właśnie skończyła się libacja alkoholowa, która trwała trzy dni, a denat, który tej libacji nie przeżył, jest martwy od dwóch.[1]

Kto ma ochotę na więcej szczegółów, tego odsyłam do „Coś na Progu” i kolejny raz namawiam do udziału w wygrywajce, w której zwycięzca zgarnia pierwszy nr czasopisma wraz z zakładką. Zgłaszajcie się pod PIERWSZYM postem dotyczącym "Coś na Progu" czyli TU (KLIK). Ważne! Kto zgłosił się już raz w poprzednim poście, nie musi powtarzać zgłoszenia jeszcze raz. Jedno zgłoszenie w zupełności wystarczy. :)

Drugą osobą, do której powędruje „Coś na Progu”, jest: sardegna. Gratuluję i proszę o przesłanie na mój e-mail danych adresowych do wysyłki.

---

[1]  S. Zakrzewski, Medyk sądowy na miejscu przestępstwa – fakty i mity, „Coś na Progu”, nr 1/2012, s. 43.